Down Under

Beter laat dan nooit zegt men wel eens. Dus ik zal eens een blog aanmaken. Dan zal ik af en toe hier een teken van leven geven. Het thuisfront gerust stellen. Bevestigen dat ik nog niet onder een bus gelopen ben en zo.

Ik zit down under zoals ze dat soms zeggen.

Neen, niet in Australië. Dat moet je dus al niet meer vragen als ik nog eens thuis kom. Maar goed, je zat er maar 3000 km naast. Het verschil tussen 15000 en 18000 km van het geboorteland, het is allemaal relatief. Beide zullen wel kwalificeren als heel ver weg, dus…

In Nieuw-Zeeland dus. Nog iets verder down under.


Ik zit hier al even. Dus ik kan de obligate post over jet lag overslagen. Misschien zal ik eens iets posten over een van de wondermooie plaatsen waar ik al geweest ben. Of over de dagelijkse sleur van naar het werk rijden en terug. Ja, dat hebben ze hier ook. Of lopen hier misschien soms rare vogels rond?

Die heb ik nooit op school of in de reeks courante vogels van Cera gezien. Of soms heb je een van deze als buur:

Een van de vogels die ik nog niet tegengekomen ben is de kiwi. Die zijn wat meer verlegen. De vogels bedoel ik. De kiwi is zo wat het nationale symbool hier. De bijnaam van de Nieuw-Zeelanders is de kiwi’s. En de munt—het $1-muntstuk toont een afbeelding van een kiwi—wordt passend de kiwidollar genoemd.

En een van de soorten fruit die hier verbouwd worden is de Chinese kruisbes. Wat in België ook wel een kiwi genoemd wordt.

Zo, hoog tijd voor mijn eerste uitdaging op deze blog:

Blank Page Syndrome

When you open up a blank document and either forget what you were going to write or cannot start writing because there are no words on the page.

Ah, dat heb ik al overwonnen. In de volgende post zal ik proberen ook iets zinnig te schrijven.

Groetjes,
Roeland